Η λογοπαθολόγος Μαρία Ρουσοχατζάκη συζητά με την Ανδριανή για όλα εκείνα τα εξωλεκτικά αλλά και λεκτικά στοιχεία της επικοινωνίας που μπορούν να βελτιώσουν τις σχέσεις μας τόσο τις επαγγελματικές όσο και τις προσωπικές.
Η Μαρία Ρουσοχατζάκη εξηγεί τις πολλές ταυτότητες του εαυτού μας και της εικόνας μας. Είμαστε αυτό που βλέπει ο άλλος ή εκείνο που νομίζουμε ότι βλέπει ο άλλος; Είμαστε αυτό που μας προδιαθέτει ένα συγκεκριμένο περιβάλλον ή αυτό που έχουμε αποφασίσει εμείς να δώσουμε σ’ ένα συγκεκριμένο περιβάλλον; Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τις κινήσεις των χεριών, των ποδιών αλλά και του σώματος.
Ποιους προτιμούν οι εργοδότες;
Οι εργοδότες προσλαμβάνουν αυτόν με τον οποίο νιώθουν καλά, αυτόν που νιώθουν ότι μπορούν να μιλήσουν και σε μία δεδομένη φάση θα μπορούν να συζητήσουν για ένα πρόβλημα που θα παρουσιαστεί. Το «αυτός είμαι και σε όποιον αρέσω» είναι μία επιλογή αλλά ενέχει πολλά ρίσκα. Επίσης, επειδή ο τρόπος που κινούμαστε μέσα σε μία ομάδα επηρεάζει, θέλοντας ή μη, τις σχέσεις με αυτήν, καλό είναι να ακούμε την κριτική των άλλων σε ό,τι έχουν να μας πουν.
Μία πρόταση που συνοψίζει την επικοινωνία και τις σχέσεις μας με τους άλλους είναι «να σε ενδιαφέρει ο άλλος να σε ακούσει ενεργητικά». Δηλαδή να σε ενδιαφέρει αυτό που του λες να το κάνει κτήμα του. «Πρέπει λοιπόν να πιστεύεις σε αυτό που λες και να πιστεύεις ότι είναι σημαντικό για τον άλλο να το καταλάβει, να του το μεταδώσεις. Ακόμα κι αν δεν είσαι χαρισματικός επικοινωνιακά βρίσκεις τρόπο να πείσεις αν σε ενδιαφέρει αυτό που θέλεις να πεις», αναφέρει στην Ανδριανή η κα. Ρουσοχατζάκη.
Μπορούν να γίνουν χαρισματικοί όσοι δεν είναι;
Το «θέλω» πρέπει να μεταφράζεται σε συγκεκριμένα βήματα. Υπάρχουν τρόποι για να βελτιωθεί η επικοινωνπάρα πολύ. Στη ζωή δεν προχωρούν μόνο οι χαρισματικοί, προχωρούν οι επίμονοι, οι μεθοδικοί, οι δουλευταράδες.
Τι είναι η «βλεμματική επαφή» και πόσο βοηθάει στις σχέσεις μας;
Τι είναι η βλεμματική επαφή και πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ώστε να πείσουμε τον άλλο αρχικά για να μας ακούσει ή για όσα θέλουμε να πούμε. «Οι άσκοπες κινήσεις με τα χέρια και τα πόδια δίνουν το μήνυμα ότι “αλλού πατώ κι αλλού βρίσκομαι”. Το μολύβι που μπορεί να παίζουμε με τα χέρια δίνει το μήνυμα της νευρικότητας. Η στάση του σώματος αλλά και ο ρυθμός της ομιλίας (πόσο γρήγορα θα πω τις λέξεις, πόσο θα αφήσω μία παύση σε όσα θεωρώ σημαντικά, πόσο θα τραβήξω μία συλλαβή που μου φαίνεται ότι πρέπει να υπογραμμιστεί) αυτά κάνουν “κάτι” στον άλλον», εξηγεί η κα. Μαρία Ρουσοχατζάκη.
Και καταλήγει λέγοντας «πέρα από αυτά η ποιότητα της φωνής (π.χ. η τσιριχτή φωνή είναι εκνευριστική) η συχνότητα, η ένταση, η χροιά παίζουν ρόλο και βέβαια η ποικιλία λεξιλογίου για να τραβήξει κάποιος τις κατάλληλες λέξεις και να τις τοποθετήσει στην πρόταση του. Οπότε χρειάζεται και άνεση στη σύνταξη».