Είναι αυτή η προσπάθεια…. να είσαι καλα.
Να δείχνεις καλά.
Να ισορροπείς αυτά πουθες, αυτά που μπορείς, αυτά που θέλουν και που μπορούν οι άλλοι.
Να έχεις ενσυναίσθηση, κατανόηση, αποδοχή.
Αλλά συγχρόνως να είσαι ειλικρινής μετοσυναίσθημάσου, να έχεις επαφήμε αυτό και βέβαια να το εκφράζεις.
Αλλά να το εκφράζεις σωστά.
Κι αν δεν το εκφράσεις, θα σου συμβεί αυτοάνοσο.
Και, τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω.
Στα 45+, ξέρεις αρκετά..
Είτε έχεις ζήσει αρκετά, περισσότερα ή λιγότερα από όσο θα ήθελες ή εντελώς διαφορετικά από αυτό που θα ήθελες, είτε νιώθεις ότι δεν έχεις ζήσει τίποτα.
Αλλά κι αυτό το τίποτα, ξέρεις τι… βαρέθηκα το τίποτα.
Ξέρεις ή τελοσπάντων αναμένεις από τον εαυτό σου, και οι άλλοι από εσένα, να ξέρεις.
Και να είσαι οκ.
Λειτουργικός, δημιουργικός, θετικός.
Δροσερός, επίκαιρος.
Και σοφός, “συνάμα”….
Και, sorry, όλο αυτό θέλει προσπάθεια.
Α όχι!
Πρέπει να σου βγαίνει αυθόρμητα, γιατί έχεις κάνει σεμινάρια αυτοβελτίωσης, διαχείρισης, ομάδων ψυχοθεραπείας, coaching.
Και παράλληλα…. Ίσως, λέω ίσως, τόσα χρόνια, σ΄έχει κουράσει ο εαυτός σου….
Είτε είσαι στην προσπάθεια να τον γνωρίσεις, είτε τον ξέρεις, είτε νομίζεις ότι τον ξέρεις, έχεις κουραστεί να ασχολείσαι μαζί του.
Κι αν είσαι νάρκισσος και τον γουστάρεις, έχεις κουράσει όλους τους άλλους.
Ναι, γιατί είναι και οι άλλοι.
Που κι αυτοί, οι πάνω-κάτω συνομήλικοί σου, κουβαλάνε και αυτοί το πακέτο τους και σε έχουν κουράσει, κι εσύ αυτούς.
Η φίλη σου που είναι κουρασμένη από το γάμο της, αλλά παραμένει εκεί και γκρινιάζει ή, χειρότερα κακοποιείται και μένει.
Το αφεντικόσου που φέρνει χρόνια τώρα όλα τα προβλήματά του στη δουλειά και σας κάνει όλους τσαντάλια.
Η άλλη που ψάχνει ακόμα τον μεγάλο έρωτα και κολλάει στα ίδια.
Ο πρώην σου, από κανάρα σε κανάρα.Τόσες κανάρες πια ατέλειωτες, που ανέλπιδα προσπαθούν να του δώσουν ευτυχία και σταθερότητα!…
Η παραπέρα που τάχθηκε στο να κάνει παιδί, έχει βαδίσει σε όλα τα χνάρια των προσπαθειών, έχει διαλυθεί, αλλά συνεχίζει για να φέρει διαλυμένη ένα παιδί στον κόσμο, γιατί αυτό ήταν το όνειρό της, σ’ ένα γάμο-σχέση ξεχαρβαλωμενο, αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Καταστάσεις σκληρές, αλλά ποιος είπε ότι η ζωή δεν είναι σκληρή;
Ναι ίσως το πιο δύσκολο βαδίζοντας ή όντας στα μεσήλικα χρόνια, είναι να κουβαλάς τον εαυτό σου, σε μια σκληρή ζωή, καταβάλοντας προσπάθεια, οι ρυτίδες σου να είναι αξιοπρεπώς προστατευμένες.
Πολλή προσπάθεια!